|
11 November 1988: Opening tentoonstelling
door P.W. Frederiks
in Brunssum
|
Maar mens en werk zijn bij hem werkelijk één, dat wil zeggen authentiek. Voor hem is de natuur tegelijk bovennatuurlijk, ook als zij schijnbaar uit het evenwicht is of misschien juist dan. |
|
|
|
|
Linnartz is een fascinerend kunstenaar en zo is zijn werk. Maar ieder zal dat voor zichzelf moeten zien, voor zich zelf moeten denken. Daarom sluit ik af. ik dank U. |
|
Het is een zaak die deze inleiding en mijn competentie verre te
boven gaat om de plaats van de kunstenaar in die situatie te bepalen.
Ik heb wel enig idee waar Linnartz staat, al zou hij dat zelf
natuurlijk veel beter kunnen vertellen. Maar in zo verre zijn
werk voor hem spreekt, maakt hij voldoende duidelijk. Hij is zeer
filosofisch geschoold, van Thomas tot Teilhard, om al te naief
zin en oorsprong der dingen te zoeken in toeval en chemische interactie,
te zeer doordrongen van de overweldigende harmonie in de kosmos
en in het leven van mens, dier en plant, om chaos en willekeur
als moverende krachten te accepteren. Het is dezelfde harmonie
en schoonheid die Linnartz in zijn werk aanvoert als bewijs van
de zinvolheid van het bestaan. Linnartz is een gecompliceerd mens
en zo is zijn werk.