|
|
Martin Linnartz gebruikte in het mozaiek de Rijn- en Maaskeizel. Deze steensoort komt ook veel voor op de Brunssumer Heide. |
|
1969
|
Een eigen toelichting van Martin Linnartz voor de mensen van Brunssum (2001):
"Een zwembad biedt ons de mogelijkheid van water te genieten. Wij brengen met ons lichaam het water in beweging. We maken dan gebruik van de enorme souplesse van 't water. We spelen er in en er mee ...
...
Water speelt ook met ons en water speelt ook zijn eigen spel zonder ons. Van deze laatste spleesheid spreekt 't keienmozaiek aan het zwembad. Het verhaal wordt verteld met kiezeljes en keien. Iedere kiezelsteen, hoe groot of klein ook, is eeuwenlang meegevoerd door de rivier, in dit geval de Maas maar ook de Rijn. De brokjes steen, losgevroren in Frankrijk, Belgie of Duitsland zijn zo lang over de zanderige bodem gesleurd dat ze uiteindelijk rond van vorm werden. Water en kiezel horen dus heel natuurlijk bij elkaar." |
|
|
 |
|
Martin's toelichting
|
"Helemaal rechts zal een bronnetje moeten liggen. 'n Waterloop voert ons verder langs wat drassige en moerassige toestanden. De zon verwarmt en verdampt het water.
Er ontstaan wolken. Kijk eens aan, wat daar 'n enorme wolk op komt zetten. Regen valt er uit neer. De stroom is stilaan krachtiger geworden. 't water draait hier en daar in kolken. 't Water raakt bevolkt met vreemde wezens en vissen. De massa raakt op drift. Grote golven slaan naar links en spatten uiteen. Ze wijzen de bezoeker van de Bronspot de weg naar het verkwikkende water.
|
Martin
Linnartz ontwierp en vervaardigde in 1969 een keienmozaiek bij
de ingang van het zwembad de Bronspot in het centrum van Brunssum.
